Syndrom pustego gniazda: czym jest i jak sobie z nim poradzić?

Kiedy Twoje dorosłe dzieci odchodzą z domu to możesz zacząć się czuć trochę samotna. Syndrom tzw. pustego gniazda jest bardzo powszechny dla rodziców, którzy wychowali swoje dzieci na niezależne jednostki. Nie łatwo się z takim stanem pogodzić i wymaga to czasu, cierpliwości i wsparcia ze strony bliskich. Ale dobra wiadomość jest taka, że istnieją sposoby na poradzenie sobie z tym. Aby dowiedzieć się jak poradzić sobie z pustym gniazdem, aby móc zacząć żyć na nowo, kontynuuj czytanie poniższego artykułu!

Czym jest syndrom pustego gniazda?

Puste gniazdo opisuje sytuację, w której wszystkie Twoje dzieci opuściły gniazdo tzn. opuściły swój dom rodzinny. Może to powodować uczucie smutku, samotności, depresji i niepokoju. Te uczucia mogą być jeszcze silniejsze, jeśli Twój partner również doświadcza syndromu pustego gniazda. Jeśli para małżonków przechodzi przez ten stan razem, może się wzajemnie wspierać, ale jeśli tylko jedna osoba doświadcza syndromu pustego gniazda, to może być jej trudno poradzić sobie z tym samodzielnie. Syndrom pustego gniazda to stan, który ma miejsce, gdy dziecko opuszcza dom i nie jest już od swojego rodzica zależne. Najczęściej ten stan występuje, gdy dzieci są w wieku nastoletnim lub we wczesnych latach dwudziestych. Syndrom taki może dotknąć rodziców w każdym wieku, każdej narodowości i płci. Jednak najczęściej dotyka matek, które to są głównymi opiekunami swoich dzieci.

Zespół pustego gniazda u kobiet

Kiedy dzieci opuszczają dom rodzinny, to matki zmagają się z wieloma zmianami, które wpływają na ich codzienne życie i postrzeganie siebie. To te zmiany mogą prowadzić do uczucia smutku, niepokoju lub nawet utraty tożsamości. Możesz czuć się zagubiona, bez stałej obecności swoich dzieci w domu, zwłaszcza jeśli były to nastolatki. Uczucie samotności, frustracji i rozczarowania również nie będzie Ci obce. Może się pojawić obsesja na punkcie każdej decyzji, którą kiedykolwiek podjęłaś jako rodzic, zastanawiając się, czy dokonałaś wówczas właściwego wyboru. Możesz czuć, że nie jesteś już potrzebna lub przydatna. Będziesz uważała, że twoje życie nie ma celu bez dzieci w domu. Te wszystkie uczucia są jak najbardziej naturalne i zrozumiałe w tym okresie. Na początku tej drogi będzie Ci ciężko, ale w końcu poradzisz sobie i pójdziesz dalej.

Symptomy syndromu opuszczonego gniazda

Poniżej przedstawiamy główne syndromy tzw. pustego gniazda:

• doświadczenie smutku i przygnębienia – możesz zauważyć, że częściej płaczesz lub straciłaś motywację do robienia różnych rzeczy. Zauważysz, że wycofujesz się ze wspólnego spędzania czasu ze swoim współmałżonkiem,
• obsesja na punkcie swoich decyzji rodzicielskich – ciągle zastanawiasz się nad podjętymi decyzjami, nawet tymi, które wydają się mało istotne. Możesz nawet żałować wyborów rodzicielskich, które już podjąłeś w przeszłości,
• problemy ze snem i jedzeniem – możesz mieć problemy z zasypianiem i mieć niespokojne sny. Możesz również stracić apetyt,
• negatywne myśli – możesz czuć się bezwartościowy i winny, jakbyś zawiódł jako rodzic,
• uczucie pustki – możesz czuć, że twoje życie straciło sens, jakbyś nie miał już żadnych celów życiowych.

Syndrom opuszczonego gniazda – jak sobie radzić?

• Pozostań w kontakcie ze swoimi dziećmi – upewnij się, że pozostaniesz w kontakcie ze swoimi dziećmi, nawet po ich odejściu z domu rodzinnego. Utrzymuj kontakt i zachęcaj swoje dzieci aby również pozostawały ze sobą w kontakcie.
• Dbaj o siebie – To najważniejsza rzecz, jaką możesz zrobić. Nie możesz zadbać o innych, jeśli najpierw nie zadbasz o siebie. Dobrze się odżywiaj, śpij wystarczająco dużo, ćwicz i staraj się wyeliminować wszelkie źródła stresu w swoim życiu.
• Dołącz do grupy wsparcia – rozmawiaj z ludźmi, którzy mogą odnieść się do twoich uczuć. Możesz być zaskoczony tym, jak wiele osób przeszło przez to samo!
• Znajdź nową pasję – spróbuj znaleźć nowe hobby lub zainteresowanie, które sprawi, że staniesz się zaangażowana i mniej skupiona na swojej przyszłości.

Podsumowanie

Z powyższego artykułu prawdopodobnie dowiedziałeś się, że najlepszą rzeczą do zrobienia jest przygotowanie się na zmiany, które pojawią się w Twoim życiu gdy tylko Twoje dzieci opuszczą dom rodzinny. Nie możesz zapobiec uczuciom smutku i pustki, ale możesz nauczyć sobie z nimi radzić. Bądź otwarta na otrzymywanie wsparcia od innych i nie oceniaj siebie za to, co czujesz. Potrzeba czasu, aby wyleczyć się i pójść dalej. Dla wielu rodziców opuszczenie domu przez ich dzieci jest szczęśliwym doświadczeniem. Jednak może to być również bardzo trudne doświadczenie. Jeśli jesteś w takiej sytuacji, nie bój się prosić o wsparcie innych. Poświęć swój czas na uzdrowienie i ułatwienie sobie wejścia w nowy etap życia!